ใบที่เจ็ดเปรียบน้ำชายคาน้อย ทีละน้อยหยาดหยดไม่หมดสูญ ยิ่งนานวันนั้นกลับเพิ่มพูน จะมากมูลทุกทีไม่มีแคลน การทุกสิ่งนิ่งนอนอย่าร้อนจิต คงสมคิดสิ้นทุกข์เป็นสุขแสน ขณะนี้ถึงคลาเวลาแคลน หากแม้นดิ้นรนจะรำคาญ ถามหาลาภว่าได้ดังใจนึก ถามข้าศึกว่าไม่เห็นเป็นแก่นสาร อันพวกพ้องคงประสบได้พบพาน ถามอาการเจ็บไข้ว่าหายดี ถามเนื้อคู่ชู้ชื่นจะเชยชิด คงสมจิตสมรักสมศักดิ์ศรี ท่านผู้ใหญ่เห็นหน้าจะปราณี ใครเสี่ยงได้ใบนี้ดีนักเอยฯ