ใบที่สิบสามเปรียบตนเหมือนต้นไม้ ยังมิได้ผลิดอกหรือออกผล เหมือนรุกขาหน้าแล้งต้องแฝงตน ไร้น้ำฝนยังไม่มิได้มี อย่าถูกน้ำค้างที่กลางแจ้ง อย่าเคลือบแคลงจากไปให้ไกลที่ จงรอรั้งฟังว่าคำพาที แม้นการมีค่อยคิดตามกิจการ จึงจะไม่เสียเรื่องให้เคืองแค้น ถ้ามาตรแม้นขอบุตรสุดสงสาร ว่ายังไม่มีมาในอาการ ถามพบพานพวกพ้องพี่น้องดี ถามหาลาภว่าสมอารมณ์หมาย ถามถึงรายเรื่องคู่นั้นจู้จี้ ว่ายังไม่ได้กันในทันที จบใบที่สิบสามหมดความเอย