ใบที่สิบสองคนหนึ่งเดินนำหน้า คนหนึ่งว่าตามหลังมาทั้งสอง เปรียบเหมือนคนกับใบ้น้ำใจปอง พูดไม่คล่องแสนยากลำบากครัน ว่าจะมีคนชุบอุปถัมภ์ เหมือนถ้อยคำพาทีคนที่ฝัน เวลาตื่นหายไปร้อนใจครัน ให้ป่วนปั่นเปล่า ๆ ไม่เข้าการ ถามหาคู่สู่สมภิรมย์พักตร์ ว่าร้ายนักจงแจ้งแถลงสารถามเป็นความว่าดีไม่มีวาน ถามถึงการเพื่อนรักประจักษ์ใจ ว่าคงจะได้สมอารมณ์นึก ที่ตกลึกจงแจ้งแถลงไข พบพี่ป้าลุงน้าเพื่อนอาลัย ถามหาลาภไม่สู้ดีเท่านี้เอยฯ