ใบที่ยี่สิบเอ็ดชูชุบเหมือนบุปผา ต้องลมแดดแผดส่องทำนองมา แต่ทว่าไม่แห้งอย่าแหนงเลย เหมือนลูกนกสอนบินเที่ยวผินผัน ถูกลมหันพลัดตกโอ้อกเอ๋ย แต่ข้างหน้ารื่นรมย์ได้ชมเชย คงสะเบยแสนสบายไม่วายวัน ถามคนเจ็บว่าเบาบรรเทาจิต ถามหามิตรคู่ชมภิรมย์ขวัญ ว่ายังห่างไกลไม่ได้กัน ถามความนั้นสู้ยากลำบากการ แต่มีลาภอยู่บ้างเหมือนอย่างทาย คงสมหมายปรีด์เปรมเกษมศานติ์ ใครขอได้ใบนี้มิช้านาน เกษมศานติ์แสนสมอารมณ์เอย