ใบที่สี่ชี้ชัดความพลัดพราก เหมือนต้องจากคู่ไปไกลสถาน ดังลูกไก่พลัดวงหลงไปนาน กว่าจะพานพบหน้าก็ช้าจัง ต้องอุตสาห์อดกลั้นถึงนานหน่อย แล้วจึงค่อยเป็นสุขในยุคหลัง จงประคองตนไว้อย่าให้พลั้ง ดวงจิตตั้งหวังสมานสามัคคี เร่งนอบนบเคารพอยู่ที่ผู้ใหญ่ คอยตามไปใช้พินิจกิจวิถี เหมือนดวงจันทร์ส่องฟ้าในราตรี เมื่อแสงศรีสุริยันตะวันรอน ถามถึงไข้ว่าคงหายได้สำราญ ความโรงศาลมีชัยไม่หลอกหลอน ยังไม่พบลูกหนี้ที่หนีจร ในอุทรบุตรเป็นชายคำทาย เอย ฯ