ใบที่สี่นี้ไซร้ว่าไกลคู่ มิได้รู้ปะพบประสพสอง เหมือนลูกไก่ฝูงเดียวเที่ยวคะนอง ตัวหนึ่งต้องจากไปเสียไกลกัน ต่อนาน ๆ จึงจะพบประสพพักตร์ ได้สมศักดิ์สุขีเป็นศรีสรรค์ จะทำการสิ่งใดพร้อมใจกัน แต่ข้อนั้นทายไว้ที่พาที อย่าดำเนินเดินหน้าท่านว่าร้าย เราต้องหมายตามหลังระวังหนี เหมือนพระจันทร์ร่อนเร่ขึ้นเมฆี พระแสงศรีสุริยงต้องลงดิน ถามคนเจ็บว่าหายสบายจิต ถามเรื่องคิดเป็นความตามกระสินธ์คงชนะเจียวหนาอย่าราคิน แม้นถามถิ่นคนที่หลบหนีไกล ว่ายังไม่ปะพบประสพพักตร์ ถามลูกรักในครรภ์ที่มั่นหมาย ว่าคงรู้เห็นได้จะเป็นชาย จบคำทายที่สี่เท่านี้เอยฯ