ใบที่ยี่สิบเอ็ดชูชุบเหมือนบุปผา ต้องลมแดดแผดส่องทำนองมา แต่ทว่าไม่แห้งอย่าแหนงเลยเหมือนลูกนกสอนบินเที่ยวผินผัน ถูกลมหันพัดตกโอ้อกเอ๋ย แต่ข้างหน้ารื่นรมย์ได้ชมเชย คงเสบยแสนสบายไม่วายวัน ถามหาคนเจ็บว่าเบาบันเทาจิด ถามหามิตรคู่ชูภิรมย์ขวัญ ว่ายังอยู่ห่างไกลไม่ได้กัน ถามความนั้นว่ายากลำบากการ แต่มีลาภอยู่บ้างเหมือนอย่างทาย คงสมหมายปรีเปรมเกษมสานต์ ใครขอได้ใบนี้แม้มีการไม่ช้านานคงสมอารมณ์เอยฯ