ใบที่สิบสามเปรียบตนเหมือนต้นไม้ ยังมิได้ผลิตดอกหรือออกผล เหมือนรุกขาหน้าแล้งต้องแฝงตน ไร้น้ำฝนยังไม่มิได้มี อย่างดูถูกน้ำค้างที่กลางแจ้งอย่าเคลือบแคลงจากไปให้ไกลที่ จงรอฟังว่าคำพาทีแม้นการมีค่อยคิดตามกิจการ จึงไม่เสียเรื่องให้เคืองแค้นถ้ามาตรแม้นขอบุตรสุดสงสาร ว่ายังไม่มีมาในอาการ ถามพบพานพวกพ้องพี่น้องดี ถามหาลาภว่าสมอารมณ์หมาย ถามถึงร้ายเรื่องคู่นั้นจู้จี้ ว่ายังไม่ได้กันในทันที จบใบที่สิบสามหมดความ เอยฯ