ใบที่ยี่สิบนั้นแจ้งแถลงไข ดังคนจรเจนป่าพนาลัยลัดวิถีทางในพนา ว่าต้องโดนหนามเหนี่ยวขีดกีดกางกั้น แต่คงดั้นด้นไปได้ทุกท่า ไม่นานนักหนามเหนี่ยวเกี่ยวกายา คงไคลคลาลุสมอามรมณ์ปอง ถามหาลาภว่าได้เหมือนใจคิด แต่ติดนิดอุปสรรคมักขัดข้อง จะเป็นปากเสียงเถียงประลอง แล้วสิ่งต้องการคงได้เหมือนใจเรา ถ้าเป็นความหมายถึงซึ่งโรงศาล ให้คิดอ่านหนีแน่จะแพ้เขา ถามคนไข้ว่าคลายหายบรรเทา คู่นั้นเล่าจะมีดีเอยฯ