ใบที่สี่นี้ไซร้ว่าไกลคู่ มิได้รู้ปะพบประสพสองเหมือนลูกไก่ฝูงเดียวเที่ยวคะนอง ตัวหนึ่งต้องจากไปเสียไกลกัน ต่อนาน ๆ จึงจะพบประสพภักตร์ ได้สมศักดิ์สุขีเป็นศรีสันต์ จะทำการสิ่งใดพร้อมใจกัน แต่ข้อนั้นทายไว้ที่ในที อย่าดำเนินเดินหน้าท่านว่าร้ายเราต้องหมายตามหลังระวังหนี เหมือนพระจันทร์ร่อนเร่ชนเมฆี พระแสงศรีสุริยงต้องลงดิน ถามคนเจ็บว่าหายสบายจิตต์ ถามเรื่องคิดเป็นความตามกระสินธ์ คงชนะเจียวหนาอย่าราคิน แม้นถามถิ่นคนที่หลบหนีไกล ว่ายังไม่ปะพบประสพภักตร์ ถามลูกรักในครรภ์ที่มั่นหมาย ว่าคงรู้เห็นได้เป็นชายจบคำทายที่สี่เท่านี้เอยฯ