ใบที่สิบแปดเห็นทรัพย์ติดกับหิน เปรียบเหมือนเราจะหาเป็นราคิน ก็สุดสิ้นแสนยากลำบากกาย ว่าป่วยการเปล่า ๆ ไม่เข้าข้อ เหมือนถ่อเรือทวนลมระบมหมาย จะไปหาก็ยากลำบากกาย ต่อนานไปคงเหมาะสงเคราะห์มี ถามคนเจ็บว่าได้หายสบายจิต ถามเป็นความตามติดต้องคิดหนีถามหาลาภบอกไว้ว่าไม่ดี ถามบุตรที่ในครรภ์นั้นเป็นชายใครขอได้ใบนี้เป็นที่ยั้ง เราต้องตั้งอารมณ์คงสมหมาย ขอจบคำเท่านี้พาทีทาย ข้างต้นกายนั้นว่าวายปลายดกเอยฯ