ใบที่สิบสองมองยลคนทั้งคู่ อุตส่าห์สู้คลาไคลในวิถี ต้องดำเนินเดินนำตามจรลี เหมือนคนที่พูดใบ้ไม่เป็นคำ จะออกปากผู้ใดให้อั้นอ้น แต่มีคนคอยชุบอุปถัมภ์ ดังร้อนใจในฝันอันครอบงำ พอรู้สำนึกตนก็พ้นกลัว ถามหาคู่ชู้ชมไม่สมมาด แสนร้ายกาจล้วนเสียเรื่องเมียผัว ความคดีที่ยุ่งนุงนังตัว ไม่มีชั่วชนะโดยสบาย อยากประสบพบญาติไม่คลาดเคลื่อน ทั้งหมู่เพื่อนที่สนิทมิตรสหาย ล้วนมุ่งจิตคิดดีไม่มีร้าย ข้อสุดท้ายลาภไม่ดีเท่านี้เอยฯ