ใบที่ยี่สิบนับถือซื่อไม่ตรง แม้นมั่นคงสมอารมณ์บ้าง ระวังตัวให้ดีในที่ทาง ด้วยเราว่างคนซึ่งจะพึ่งพาใครขอได้ใบนี้เป็นที่เคราะห์ ต้องสะเดาะด้วยน้ำมันฟังปัญหาเติมตะเกียงไว้ในที่บูชา ไปข้างหน้าคงสมอารมณ์ปอง ถามคนเจ็บวาหายสบายจิต แม้นถามคิดของบุตรเป็นสุดหมอง ยังไม่สมนึกที่ตรึกตรอง แม้นถามปองหาลาภไม่หยาบคาย ว่ายังไม่ได้มีเป็นที่เห็น แต่ถามเป็นความกันที่มั่นหมาย คงชนะเหมือนคำที่ทำนาย ต้องถวายน้ำมันเท่านั้น เอยฯ (เติมน้ำมันประทีป)