ใบที่สิบสอง คนหนึ่งเดินนำหน้า คนหนึ่งว่าตามหลังมาทั้งสองเปรียบเหมือนกับคนใบ้น้ำใจปอง พูดไม่คล่องแสนยากลำบากครัน ว่าจะมีคนชุบอุปถัมภ์เหมือนถ้อยคำพาทีคนที่ฝัน เวลาตื่นหายไปร้อนใจครันให้ป่วนปั่นเปล่า ๆ ไม่เข้าการ ถามหาคู่สู่สมภิรมย์พักตร์ว่าร้ายนักจงแจ้งแถลงสาร ถามเป็นความว่าดีไม่มีปานถามถึงการเพื่อนรักประจักษ์ใจ ว่าคงจะไม่สมอารมณ์นึก ที่ตื้นลึกจงแจ้งแถลงไข ถามพี่ป้าลุงน้าเพื่อนอาลัยถามหาลาภไซร้ไม่ดีเท่านี้ เอยฯ