ใบที่สิบเอ็ดเหมือนกับพระจันทร์ฉาย ขี้เมฆปิดมิดไว้เคียงข้างกาย แล้วผันผายออกห่างสว่างเดิมชาติปางก่อนทำเท่าใดได้เท่านั้น พอสมกับสมบูรณ์ไม่พูลเพิ่ม ข้างฝ่ายหน้าว่าดีทวีเติม แม้ความเดิมแม่ลูกได้ถูกกัน ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดคงได้สม ถามคู่ชมว่าดีเป็นศรีสันต์ ถามลูกหนี้พวกพ้องพี่น้องกัน คงผ่อนผันได้สมอารมณ์ปอง ถามหาลาภว่าดีเป็นที่ยิ่ง ถามถึงสิ่งสู้ความว่างามผ่อน ดีทั้งนั้นใบนี้เหมือนสีทอง จงตรึกตรองอ่อนน้อมให้พร้อม เอยฯ