ธรรมะสำหรับคนตกงาน โดยพระมหาสมปอง

“ผมกลุ้มใจจริงๆ ครับหลวงพี่ ตอนนี้ตกงานมาหลายเดือนแล้ว เงินเก็บก็หมด นี่ผมใกล้จะกินแกลบแทนข้าวอยู่แล้ว ผมจะทำอย่างไรครับถึงจะมีงานทำ บางครั้งเครียดมากจนอยากทำอะไรบ้าๆ ตั้งหลายอย่าง ผมจะทำอย่างไรดีครับ”

อย่าเพิ่งบ้าสิคุณโยม ถ้ามองโลกในแง่ดีแล้วล่ะก็ คนบนโลกนี้กว่าครึ่งโลกก็ไม่มีงานทำเหมือนคุณโยมนั่นแหละ แต่อยู่ในวาระและเงื่อนไขที่แตกต่างกัน คุณโยมอาจจะรู้สึกแย่ก็เพราะดันมาอยู่ในสังคมที่คนอื่นเขาทำงานกันหมด และมองคนไม่ทำงานอย่างเราว่าไร้ประโยชน์ สิ้นงานยังไม่เท่าไหร่ แต่สิ้นเงินนี่ซิ โลกแตกเลยใช่ไหมคุณโยม

พระมหาสมปอง

ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.dhammadelivery.com/profile.php?profile_id=15

ถ้าจะบอกให้เลิกเครียดก็คงยาก คนมันเครียด อยู่ๆ จะมาบอกให้เลิกเครียดก็แปลกไปหน่อยแล้ว

“หลวงพี่พูดง่ายๆ แบบนี้ทุกทีเลย ให้เลิกนั่นเลิกนี่ ผมไม่ใช่ทีวีนะครับจะให้เลิกคิดมาก เลิกเครียด อย่างกับกดรีโมทเปลี่ยนช่อง”

เอ้า! ถ้าอย่างนั้นอาตมาไม่ขอให้เลิกอะไรพวกนั้นก็ได้ อยากเครียด เครียดไป อยากเซ็ง เซ็งไป แต่มีอย่างหนึ่งอย่างเดียวจริงๆ ที่อาตมาอยากขอให้คุณโยมเลิก นั่นคือ “เลิกท้อ”

ใช่แล้วคุณโยมอ่านไม่ผิดหรอก “เลิกท้อ” อย่างเดียวเท่านั้นที่จะทำให้คุณโยมมีพลังในการเดินหน้าต่อไป ตกงานแล้วไงล่ะ ใช่ว่าจะต้องตายเสียซะที่ไหน งานอื่นยังรออีกเพียบ ตัวคุณโยมเองนั่นแหละจะกล้าออกไปหางานหรือเปล่า

หลายคนกลัวการเริ่มต้นทำงาน ในที่ใหม่ๆ กลัวจะได้งานไม่ดี กลัวเจ้านายดุ กลัวเพื่อนร่วมงานไม่ดี กลัวจะต้องไปทำงานไกลต่อรถสองต่อสามต่อ กลัวไปหมด กลัวไปก่อน ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา

อาตมาอยากให้คุณโยมเลิกท้อ ตกงานมันเรื่องเล็ก มันเป็นแค่อุปสรรคอย่างหนึ่งของคนทำงานเท่านั้นเองคุณโยม แต่เมื่อไหร่ที่เราเลิกพยายาม เลิกขวนขวาย เราก็จะเข้าสู่วงจรเดิม “จน เครียด กินเหล้า” ผลร้ายก็ไม่ได้ตกอยู่ที่ตัวเราเพียงคนเดียว แต่ยังส่งผลไปถึงคนรอบข้างด้วย

อาตมาอยากให้คุณโยมมองเช่นนี้ว่า ชีวิตมีขึ้นก็ต้องมีลง มีได้ก็ต้องมีเสีย มีขึ้นก็ต้องมีลง ตามหลัก โลกธรรม 8 คือ มีลาบ เสื่อมลาบ มีก้อย เสื่อมน้ำตก เอ๊าพูดไปพูดมา ลามไปถึงของกินได้ยังไงเนี่ย ตั้งสติกันใหม่นะคุณโยม

มีลาภ เสื่อมลาภ
มียศ เสื่อมยศ
มีสรรเสริญ มีนินทา
มีสุข มีทุกข์

ชีวิตมันต้องมีขึ้น มีลงกันบ้างคุณโยม ไม่มีใครขึ้นได้ตลอด และไม่มีใครที่ลงได้ตลอดเช่นกัน ฉะนั้น เราจะไปจมกับความท้อแท้เสียใจอยู่ทำไม รีบหาหนทางที่จะกลับขึ้นมาอีกครั้งให้ได้ มองให้เห็นว่าชีวิตมีค่าเกินกว่าจะนั่งหมดอาลัย มีค่ามากกว่าจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย

ดูอย่าง คุณศิริวัฒน์ วรเวทวุฒิคุณ ที่เคยเป็นถึงโบรกเกอร์ใหญ่ กรรมการผู้จัดการบริษัท หลักทรัพย์เอเชีย จำกัด เคยเป็นเจ้าของโครงการคอนโดหรู แต่เมื่อเศรษฐกิจตก เขาต้องหมดตัว เขาไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา กลับพยายามสร้างตัวขึ้นใหม่ด้วยการขายแซนด์วิช และประสบความสำเร็จจนการขายแซนด์วิชของเขาก็ช่วยสร้างงานให้คนอีกหลายร้อยหลายพันคน

แล้วเราล่ะคุณโยม เราคนทำงานธรรมดาๆ อาจไม่มีตำแหน่งใหญ่โต เงินเดือนมากมาย หรือมีหน้ามีตาในสังคมอย่างเขา แต่ทำไมเราถึงไม่พยายามสู้สักตั้ง

คิดอย่างนี้สิคุณโยม “เอาวะ ลองดูสักตั้ง อกหักยังไม่เห็นตาย กะอีแค่หางานใหม่มันจะตายก็ให้มันรู้ไป”

อยากให้คุณโยมลองใช้ธรรมะในหัวข้ออริยมรรค ที่มีชื่อว่า “สัมมาสังกัปปะ” ซึ่งหมายถึงความใฝ่ใจถูกต้อง ด้วยการคิดหาทางออกให้พ้นจากปัญหาที่มีอยู่ ใฝ่ใจที่จะคิดอย่างถูกต้องเพื่อหางานทำอย่างสุจริต ถูกที่ ถูกทาง ถูกตามความสามารถ โดยไม่ต้องเบียดบังผู้อื่น

เป็นธรรมดาล่ะคุณโยม พอตกอับ ย่ำแย่ จิตใจก็จะฟุ้งซ่าน คิดมากไปต่างๆ นานา จนความฟุ้งซ่านนั้นเข้าบดบังจิตใจดีๆ ที่อยากจะใฝ่หาทางที่ถูกต้องให้ดำมืดไปเสียหมด เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจึงมักห่อเหี่ยว และหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อไป

คุณโยมท่านหนึ่งที่มักจะแวะเวียนมาสนทนากับอาตมาที่วัดอยู่เป็นประจำ บอกกับอาตมาว่าช่วงที่ตกงานก็คิดเสียว่าเป็นช่วงพักผ่อน และช่วงเวลานี้ก็เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับการค้นหาตัวเอง ว่าต้องการอะไร อยากทำอะไร และลงมือทำให้เต็มที่

ทุกวันนี้คุณโยมท่านนี้ก็มีงานทำสมใจแล้ว ด้วยการใช้แนวคิดของ “สัมมาสังกัปปะ” คือคิดหาทางออกให้ถูกทาง ถูกวิธี ดีกว่าจะไปคิดทำเรื่องไม่ดี หรือหาทางออกแบบผิดด้วยการจี้ปล้น หรือทำร้ายตัวเอง

ท่องไว้คุณโยม “เลิกท้อๆ” สุภาษิตเขาก็ว่าไว้ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่ไหนล่ะ อ่ะ ไม่ใช่ “ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

เมื่อคิดว่าไม่ท้อ เราก็จะเข้มแข็ง เมื่อคิดว่าจะพยายามเราก็จะสู้ และเมื่อคิดว่าจะต้องเจอสิ่งที่ดีกว่า เราก็ต้องลุกขึ้นก้าวไปให้ถึง เริ่มที่ตัวเราเลยคุณโยม เริ่มจากใจ จากความคิดที่จะหาทางออกที่ถูกทางให้กับตัวเอง และลงมือทำ เพราะไม่มีความพยายามใดที่จะไม่ประสบความสำเร็จหากเรามีความตั้งใจ

เจริญพร